Tilvonandi Grande Tenore

Við Anna kíktum til Írisar til að passa aðeins hann Úlfar okkar. Hann er búinn að vera nokkuð erfiður undanfarið, lítið sofið og mikið grátið. ástæðan fannst reyndar nú fyrir helgi þegar í ljós kom hjá þriðja lækninum sem hann fór til að hann væri með eyrnabólgu. Penisilín og hann strax orðinn betri. Nema kannski í gærkveldi þegar við vorum að passa...

Ég hafði ekki hugmynd að svona lítið barn gæti gefið frá sér svona mikil hljóð. Hann var alveg o.k til að byrja með, bara brosti til gamla settsins en þegar hann fattaði að mamma og pabbi voru farin þá ætlaði allt um koll að keyra. Pavarotti hefði verið ánægður að geta gefið frá sér þvílíka tóna en sem betur fór sofnaði hann í fanginu á Ömmi sinni.  Samt var svo yndislegt að fá að halda á þessum litla ( feita með spékoppa alls staðar ) líkama en hann verður að fá að venjast afa og ömmu betur.

Ræktin í morgun, ó boj ..